We gaan de vijfde week in en de kennismakingsgesprekken zijn in volle gang. Ik vind het heerlijk dat mensen de moeite nemen om Sterre en ons te bezoeken en we, onder het genot van koffie, een hapje en een drankje, informatie en verhalen kunnen uitwisselen.

De meeste bezoekers hebben eerder een Laekense Herder gehad of een qua karakter en temperament vergelijkbaar ras. Dat is fijn en praat gemakkelijk.
Sterre kuiert steeds rustig achter me aan naar het hek en bij het laatste bezoek zat ze bijna in de auto van de vertrekkende gasten. Had ik net uit zitten leggen dat ze gezond argwanend zijn naar vreemden. Lekkere muts van me.

Haar buikje begint goed te groeien, waar ze eerst een gespierde spijker was, met een prachtig platte buik, staan de haren nu al wat wijder uit en zie ik haar buik uitdijen. Ze ligt het liefs opgerold in een perfecte cirkel te slapen maar dat lukt nu al niet meer. Steeds als ze zich op krult, ontvouwt het lijfje zich vanzelf. Buik met pups heeft ruimte nodig.

Haar eten verdeel ik over verschillende porties per dag. Ik heb niet meer de indruk dat ze nog misselijk is. Volgens de dierenarts mag ik pas vanaf de zesde week bij gaan voeren maar gisteren stond ze voor haar etensbak met gefronste wenkbrauwen en was het erg duidelijk: honger! Ze heeft niet echt een pokerface.

Het grasveld voor het terras is afgezet en opnieuw ingezaaid. De Border Collies hadden er een heuse Tarzan-bocht in gemaakt. Sterre deed vrolijk mee, by the way.
Nu kweken we alvast een mooi vlak grasveldje voor de puppy speelplaats.
Sowieso goed om een deel van de tuin af te schermen want Sterre neemt iedere ochtend een frisse duik in de vijver en komt van top tot teen onder het kroos haar na-het-bad-knuffel halen.
Voor nu geen probleem. Het vijverwater controleren we regelmatig en het is heerlijk om af te koelen met deze hitte. Maar, eind van de dracht mag ze niet meer zwemmen, dat wordt nog zwaar voor haar want het is één van haar favoriete hobby’s.