Op haar verjaardag, 26 maart, werd ze gedekt door Teun (Shepherds Dogmate Perfect). De echo bevestigde haar dracht op 26 april en nu, 26 mei zijn ze geboren, de pups van Sterre en Teun.
Zeven stuks, drie reutjes en vier teefjes. Het zijn grote stevige puppen, ze wegen rond de 500 gram. De halsbandjes heb ik vanmorgen al voor de tweede keer groter moeten maken.

Sterre is net als vorige keer een uitstekende en toegewijde moeder. Af en toe moet ze echt even naar buiten maar dan loopt ze steeds terug naar het terras om via de ruit haar kroost in de gaten te kunnen houden.

De eerste dag was nog wat onwennig, bovendien kwam de laatste pup niet vanzelf, ze perste drie keer, wat voor haar heel uitzonderlijk is, één perswee en er is weer een pup. Dus zijn we met het hele spul naar de dierenarts verkast. Daar kreeg ze een injectie met Oxytocine en binnen no time was daar de achtste en laatste pup, helaas dood geboren. We hebben hem samen uit het vlies gehaald, bekeken en toen opzij gelegd. Ondertussen lag ze te voeden (op de vloer in de echoruimte). Op een fijn kleed en met een warmtemat eronder.

De dag was dermate enerverend dat ik pas de volgende dag aan mijn wachtlijst toe kwam. Mensen bellen, héél blij maken of echt teleurstellen. Overlegd met collega fokkers wie er van hun lijst kan en wie er misschien nog een plekje krijgt. Nog nooit zoveel aanvragen voor een reu gehoord of gezien. Maar goed, er lopen zeven hele blije families rond, inmiddels.